Το χαμόγελο

Μπορεί να σας φαίνεται περίεργο που θα αφιερώσω ένα ολόκληρο άρθρο στο χαμόγελο, αλλά πραγματικά θεωρώ ότι είναι εξίσου σημαντικό όσο και η σωστή προετοιμασία μιας συνέντευξης.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, πως θα συμπεριφερθούμε σε μια συνέντευξη; Πρέπει να είμαστε σοβαροί, φιλικοί, γελαστοί, με χιούμορ; Φυσικά αυτό εξαρτάται από το συνεντευξιαστή, αυτός δίνει πάντα τον παλμό και καθορίζει την ατμόσφαιρα της συνέντευξης, και εσείς;

Εσείς απλά θα τον ακολουθήσετε, ποτέ όμως μην ξεχνάτε το χαμόγελό σας και μιλάω βέβαια για αυτό το ευγενικό χαμόγελο που έχουμε όλοι. Το να δείχνετε σοβαροί και απλησίαστοι δε μετράει καθόλου υπέρ σας. Ένας καλός επαγγελματίας πρέπει να είναι ζεστός και φιλικός, να εμπνέει εμπιστοσύνη και είτε δουλεύει ατομικά, είτε αποτελεί μέρος μιας ομάδας, οι υπόλοιποι πρέπει να τον σέβονται και όχι να τον φοβούνται.

Επιμένω σε αυτό το χαμόγελο γιατί εμένα μου πήρε αρκετό καιρό να το ανακαλύψω, συγκεκριμένα είμαι πολύ σοβαρή, τουλάχιστον το ύφος μου είναι πολύ σοβαρό όταν γνωρίζω ανθρώπους για πρώτη φορά και είμαι ακόμα χειρότερη σε μια συνέντευξη, που αγχώνομαι και λιγάκι. Άργησα λοιπόν να συνειδητοποιήσω πόσο απρόσιτη έδειχνα στις συνεντεύξεις που κατά καιρούς έδινα και μου έτυχαν και στιγμές που είχα απέναντι μου πολύ γλυκούς και συμπαθητικούς ανθρώπους, αλλά εγώ βράχος. Και όμως μια μέρα απέναντι μου ήταν μια υπέροχη κυρία, λίγο μεγάλης ηλικίας που ενώ συζητούσαμε για τα προσόντα μου και την εμπειρία μου, σχολίασε ότι ήμουν πολύ σοβαρή. Εκεί κάπως κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και αυτομάτως έσκασα το πρώτο χαμόγελο. Όταν επέστρεψα στο σπίτι πήγα να κοιταχτώ στον καθρέφτη, πήρα ξανά το ύφος της συνέντευξης και έμοιαζα σα να είχα γυρίσει από κηδεία. Αυτό ήταν, για να πω την αλήθεια κάθισα αρκετή ώρα μπροστά στον καθρέφτη και έκανα πρόβα το ευγενικό μου χαμόγελο, ούτε πολύ μεγάλο, ούτε και μικρό, ένα μεσαίο συμπαθητικό χαμόγελο. Τελικά τη δουλειά την πήρα και η συμπαθέστατη κυρία σύντομα μου είπε ότι δε θυμίζω καθόλου την κοπέλα που γνώρισε στη συνέντευξη.

Μοιραία αυτό το μάθημα δεν το ξέχασα ποτέ και το χρησιμοποιώ πάντα. Στο μέλλον είδα ότι βοηθά να ρίξεις και το πιο δύσκολο αφεντικό, τον πιο στριφτό πελάτη και το καλύτερο, ανοίγει πόρτες.